ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ Από τη μία η αφήγηση της Hλέκτρας, τζακι κατασκευη βολος κόρης του στελέχους του Κομμουνιστικού Κόμματος, εργαλεια τζακι βολος Παντελή Σίμου Καραγκίτσου (1901-1980). Από την άλλη, ενεργειακά τζάκια κασέτα βολος η χειρόγραφη αυτοβιογραφία του Καραγκίτσου λίγο πριν το θάνατό του, πωλουνται μεταχειρισμενα τζακια βολος σε έναν τόμο που δίνει σάρκα και οστά στην..."

«Τα παιδιά της ξενιτιάς» της Ηλέκτρας Καραγκίτσου ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ

Από τη μία η αφήγηση της Hλέκτρας, κόρης του στελέχους του Κομμουνιστικού κόμματος, Παντελή Σίμου Καραγκίτσου (1901-1980). Από την άλλη, η χειρόγραφη αυτοβιογραφία του Καραγκίτσου λίγο πριν το θάνατό του, σε έναν τόμο που δίνει σάρκα και οστά στην τραυματική εμπειρία του Εμφυλίου

Οι ιστορίες ζωής, βγαλμένες από τις περιπέ ΤΕΙες των Ελλήνων κομμουνιστών του 20ου αιώνα, δεν προσπερνούνται εύκολα. Ακόμα δυσκολότερα, οι σπάνιες αφηγήσεις παιδιών κομματικών στελεχών που στερήθηκαν τους γονείς τους, λόγω των ανελέητων διώξεων και τα οποία μεγάλωσαν και διαμορφώθηκαν σε σχολεία του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού.



Μια τέτοια περίπτωση είναι η αφήγηση της Ηλέκτρας Καραγκίτσου στο βιβλίο «Τα παιδιά της ξενιτιάς», που μόλις κυκλοφόρησε με την παράλληλη, στον ίδιο τόμο, μαρ τυρία του πατέρα της, Παντελή Σίμου Καραγκίτσου «Αυτοβιογραφία ενός κομμουνιστή».



Ο τόμος εκδόθηκε με στοργική φροντίδα από το Μουσείο πολιτικών Εξορίστων Αη Στράτη, σε μια πρώτη εκδοτική προσπάθεια του Μουσείου και συγκέντρωσε πλήθος κόσμου στην παρουσίασή του, χθες το βράδυ.



Για την Ηλέκτρα Καραγκίτσου, χρειάστηκαν πολλά χρόνια πριν μιλήσει για τις συλλήψεις του πατέρα της και τα επισκεπτήρια από μικρό κοριτσάκι στις φυλακές. Για τον επώδυνο αποχωρισμό από τη μητέρα της και την άγρια αίσθηση απόρριψης, τις σκληρές παιδικές μνήμες από το ορφανοτροφείο στην πόλη Μπάλατον -Κένεσε της Ουγγαρίας και τα ευτυχισμένα, όπως η ίδια ομολογεί, μαθητικά της χρόνια στο ορφανοτροφείο Ιντερντόμ, στην πόλη Ιβάνοβο έξω από τη Μόσχα, την υπερορία της στην Οδησσό και τέλος στην Τασκένδη. 'Εφυγε από την Ελλάδα τεσσάρων ετών, το 1952, και επέστρεψε 25 χρόνια αργότερα.



Για τον Παντελή Σίμο Καραγκίτσο (1901-1980), συνδικαλιστή καπνεργάτη από την Κομοτηνή, με μια ζωή ταυτισμένη με το Κομμουνιστικό κόμμα από την εποχή του μεσοπολέμου στη Θεσσαλονίκη στους εργατικούς αγώνες, αργότερα στην Αθήνα κορυφαίο πρωταγωνιστή της Εθνικής αλληλεγγύης, της μαζικότερης αντιστασιακής οργάνωσης τα χρόνια της κατοχής, και κομματικό στέλεχος με εξορίες και φυλακίσεις από τα νιάτα του - συνολικά 23 χρόνια- η καταγραφή της βιογραφίας του μέσα στη δικτατορία, έγινε αρκετά νωρίς σε σχέση με τη δεκαετία του 90, περίοδο που οι μαρ τυρίες αγωνιστών της κομμουνιστικής Αριστεράς και μετέπειτα της ΕΔΑ έβγαιναν από τη σκιά της επίσημης ιστοριογραφίας. Και αρκετά αργά για τον ιστορικό χρόνο, αφού η μαρ τυρία του γράφηκε από μνήμης κι όταν πια είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση.



Πατέρας και κόρη δίνουν μέσα από το βιβλίο, σάρκα και οστά σε ό,τι για χρόνια ήταν εξορισμένο από την επίσημη εθνική ιστορία: την πολιτική εξορία, τη ζωή των κρατουμένων, τις τραυματικές, βαθιά καταχωνιασμένες, εμπειρίες ενός παιδιού του Εμφυλίου.



Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η Ηλέκτρα Καραγκίτσου που σε ηλικία 65 ετών πια, ανέσυρε πριν τέσσερα χρόνια το χειρόγραφο κείμενο του πατέρα της από ένα συρτάρι, που ήταν κρυμμένο για χρόνια, προκειμένου να επεξεργαστεί την προσωπική της ιστορία, εξομολογήθηκε η ίδια, συγκινημένη από την έκδοση του βιβλίου.



Ο πατέρας της, Παντελής Σίμος Καραγκίτσος, ήταν «μια τυπική περίπτωση μεσοπολεμικού κομμουνιστή που ομογενοποιούσε εντός του, τις δύο όψεις της κομμουνιστικής συνείδησης: την αντίφαση του εργατικού κινήματος και το δόγμα του διεθνιστικού οράματος» είπε χαρακτηριστικά, στην παρουσίαση του βιβλίου, ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Ηλίας Νικολακόπουλος.



«Το αυθόρμητο κείμενό του», σχολίασε ο ίδιος, ( σ.σ.για τη μαρ τυρία του Π.Σ Καραγκίτσου), «χωρίς δυνατότητα διασταυρώσεων και τεκμηρίωσης, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Καραγκίτσος, δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει ιστορικό δοκίμιο. Όμως αυτή η αφτιασίδωτη μαρ τυρία, μας μαθαίνει πολλά για το πώς βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι τα πιο σκληρά χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά και τις εσωτερικές και προσωπικές αντιπαλότητες που τους σημάδεψαν. Με το πρίσμα αυτό θα πρέπει επομένως να διαβαστούν και οι σκληρές και ενίοτε απόλυτες (ή και εν μέρει άδικες) κρίσεις που εμφυλοχωρούν στο κείμενο για πρόσωπα και καταστάσεις. Τα χρόνια που εξιστορούνται, ήταν άλλωστε μια περίοδος όπου το ανθρώπινο μεγαλείο και η ιδιοτελής μικροψυχία συνυπήρχαν σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι».



Η δράση του Καραγκίτσου στις καθημερινές, υλικές και ηθικές ανάγκες, των εξορίστων και των οικογενειών τους την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, μέσω της Εργατικής Βοήθειας Ελλάδος (Ε.Β.Ε.) της οποίας ήταν γενικός γραμματέας και στη συνέχεια, η καταλυτική του παρουσία στην κατοχική οργάνωση του ΚΚΕ «Εθνική αλληλεγγύη», ήταν ανεκτίμητη, ανέφερε η ιστορικός Ιωάννα Παπαθανασίου.



«Η Εθνική Αλληεγγύη ήταν η πρώτη μετωπική οργάνωση του ΚΚΕ στην κατεχόμενη Ελλάδα. Ιδρύθηκε στις 28/5/1941, λίγους μήνες πριν την ίδρυση του ΕΑΜ και φέρει την προσωπική σφραγίδα του γραμματέα της, Σίμου Καραγκίτσου, ο οποίος ανέλαβε δράση λίγες ημέρες αφότου είχε δραπετεύσει από τη Φολέγανδρο. Η οργάνωση ενίσχυσε τα θύματα του πολέμου και του φασισμού, ενίσχυσε τους κρατούμενους στα στρατόπεδα και τις φυλακές, τις οικογένειες, ενίσχυσε την περίθαλψη των ανταρτών του ΕΛΑΣ και τη μεταφορά πυρομαχικών, ίδρυσε 1253 λαϊκά φαρμακεία που χορηγούσαν δωρεάν συνταγές, λαϊκά ιατρεία, διένειμε δωρεάν συσίτια, ενώ αργότερα έπαιξε κομβικό ρόλο στη διαχείριση βοήθειας των διεθνών οργανισμών μέσω διανομής συσιτίων στην επαρχία» τόνισε, αναλύοντας τις χρονικές φάσεις της οργάνωσης.



Κι όσο η ζωή του Σίμου Καραγκίτσου ήταν μια συνεχής δράση στο μαζικό κομμουνιστικό κίνημα της εποχής με όλες τις συνέπειες και αργότερα στην αντίσταση της ΕΔΑ (μοναδικό διάλειμμα από τις εξορίες και φυλακές, ο Καραγκίτσος έζησε μόνο τη σύντομη δεκαετία του 60) τόσο η λιτή καταγραφή της μικρότερης του κόρης, Ηλέκτρας Καραγκίτσου, που ανασταίνει, όσα επιλεκτικά η ίδια εξομολογείται, φέρνει στο νου τα πονεμένα κι ακατανίκητα παιδιά, έγκλειστα μαζί με τις μητέρες τους στις φυλακές Αβέρωφ 1946-1949 , που τις ιστορίες τους μελέτησε η παιδοψυχίατρος Μαντώ Νταλιάνη.



«Τα τραυματικά γεγονότα δεν ξεχνιούνται, ούτε εξαλείφονται. Επουλώνονται και η ζωή συνεχίζεται, εφόσον ο ψυχικά τραυματισμένος κατακτά ασφαλέστερες θέσεις στην προσωπική και κοινωνική του πορεία» ανέφερε μεταξύ άλλων στην παρουσίαση, ο αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής, Δημήτρης Ν. Πλουμπίδης. Η αφήγηση του τραυματικού γεγονότος γίνεται, όταν «ο ακροατής είναι σε θέση να αντιληφθεί το βάρος των γεγονότων. Συνήθως αυτή η αφήγηση παίρνει τη μορφή μαρ τυρίας, στη φάση του απολογισμού της ζωής των ανθρώπων».



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ





ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ Θ. Πάγκαλος: «Σε ποιο συμπόσιο να πάω; Σε αυτούς τους αποτυχημένους;»

Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν παρών στο Συμπόσιο για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, ο πρώην υπουργός χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς για στελέχη του ΠΑΣΟΚ

Βαρείς χαρακτηρισμούς για στελέχη του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε ο Θόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στο ΒΗΜΑ FM 99,5

και ερωτηθείς για τους λόγους που δεν παρέστη στο συμπόσιο του Κινήματος.



«Επί 32 χρόνια βουλευτής, μου έλεγαν να μη συγκρούομαι και να μην τα λέω
αυτά τα πράγματα. Και τώρα βγαίνουν διάφοροι τυχάρπαστοι τύποι από τη
μπλογκόσφαιρα – κάτι ούφο! – και τώρα μου λένε διάφορα. Μα, εσείς μου
λέγατε να μην τα λέω! Για να κάνετε τη φοροδιαφυγή σας, για να κάνει η
ΟΛΜΕ ιδιαίτερα… Τα έχω γράψει σε βιβλίο και έτσι βγήκε το "μαζί τα
φάγαμε". Και είναι πολύ ενδιαφέρον. Να το διαβάσετε. Σε ποιο συμπόσιο να
πάω; Σε ποιους; Σε αυτούς τους αποτυχημένους που το μόνο που τους
ενδιαφέρει είναι ο μηχανισμός; Που τσακώνονται για το αν ο ήλιος θα
είναι πράσινος ή πορτοκαλί; Αν θα λέγεται ΠΑΣΟΚ ή ΝΑΣΟΚ ή ΚΑΖΑΣΟΚ; Δεν
θέλω να μιλήσω. Ό,τι έχω να τους πω, το λέω δημοσίως, σε όλο τον κόσμο.
Στα στελέχη του αποτυχημένου συγκροτήματος που έγινε από 44% κάτω από το
10%, μονοψήφιο, δεν έχω να πω κάτι. Δεν με ενδιαφέρει να το πω, ούτε σε
ηγέτες που το έφτασαν εκεί και είναι ο Σημίτης, ο Γ. Παπανδρέου και ο
Βενιζέλος. Μαζεύτηκαν και αγκαλιάστηκαν και μας είπαν "ελάτε να πάμε
μπρος". Τι εμπρός; Τον μηχανισμό τους ενδιαφέρει να ελέγξουν και να
διατηρήσουν, για να έχουν τα προνόμιά τους και ας με διαγράψουν
επιτέλους, για να τελειώσει η αγωνία μου αν θα το κάνουν ή όχι. Μα δεν
με έχει διαγράψει ποτέ κανείς! Ούτε από το ΚΚΕ δεν έχω διαγραφεί και
έφυγα μόνος μου – και τώρα σκέφτομαι μήπως γυρίσω. Πώς τον λένε τον
γενικό γραμματέα του ΚΚΕ; Πωπω… πώς καταντήσαμε. Ούτε το όνομα του γ.γ
του ΚΚΕ να μην ξέρουμε…» είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν παρών στο
Συμπόσιο για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ την περασμένη εβδομάδα, μολονότι
είναι ιστορικό στέλεχος του κόμματος:



Μεταξύ άλλων «να κατέβουν μαζί στις ευρω εκλογές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ» πρό ΤΕΙνε ο κ. Πάγκαλος, σχολιάζοντας ότι οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις μπορούν να συνυπάρξουν σε μία ευρύτερη παράταξη.



Υποστήριξε ότι υπάρχει ανάγκη για μια ευρύτερη φιλοευρωπαϊκή παράταξη. Με αφορμή τη συζήτηση για την επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, ο κ.Πάγκαλος σχολίασε:  «Το θέμα είναι τα προβλήματα επί των οποίων υπάρχει διαφωνία. Αυτά πρέπει να συζητήσουν με τον Σαμαρά κ