Ασυνήθιστη ηρεμία επικρατεί στην επιφάνεια του Ήλιου, κάτι που κάνει τους επιστήμονες να αναρωτιούνται για τις πιθανές επιπτώσεις στη Γη.



Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από «ηρεμία», καθώς παρατηρούνται οι λιγότερες ηλιακές κηλίδες από ποτέ κατά τους τελευταίους αιώνες. Οι ηλιακές κηλίδες παρατηρούνται εδώ και αιώνες, αρχικά από κινέζους αστρονόμους και έπειτα για πρώτη φορά με τηλεσκόπιο, από το Γαλιλαίο το 1610.



Οι κηλίδες ακολουθούν χονδρικά ένα κύκλο αυξομείωσης διάρκειας περίπου 11 ετών. Ο τωρινός κύκλος ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2008 και ο αριθμός των κηλίδων που έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, είναι κάτω από το μισό του μέσου όρου των τελευταίων 250 ετών!



«Είναι σίγουρα ο πιο αδύναμος κύκλος του Ήλιου καθ’ όλη τη διαστημική εποχή, εδώ και 50 χρόνια», δήλωσε ο φυσικός Νταγκ Μπιζέκερ της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ.



Η συχνότητα και η ηλεκτρομαγνητική ένταση των ηλιακών κηλίδων έχει σημαντική επίδραση στην ακτινοβολία (υπεριώδη και Χ) που εκπέμπει ο ήλιος, τζακι ξυλου καλοριφερ πηλιο καθώς και στην ισχύ των ηλιακών καταιγίδων, οι οποίες μπορεί να διαταράξουν τα τηλεπικοινωνιακά, ηλεκτρικά και άλλα δίκτυα της Γης.



Ο προηγούμενος 23ος ηλιακός κύκλος εμφάνισε το μέγιστο αριθμό κηλίδων τον Απρίλιο του 2000, τζακια ενεργειακα προσφορεσ βολος με 120 κηλίδες κατά μέσο όρο ανά ημέρα, φθάνοντας στη συνέχεια σε ένα ελάχιστο αριθμό τον Δεκέμβριο του 2008, οπότε θεωρείται ότι ξεκίνησε ο τρέχων κύκλος. Οι αστρονόμοι είχαν προβλέψει ότι ο 24ος κύκλος θα ήταν ήσυχος, αλλά η ηρεμία του Ήλιου έχει ξεπεράσει και τις πιο χαμηλές προσδοκίες τους.



Ενδεικτικά, κατά το πρώτο έτος του τρέχοντος κύκλου, πέρασαν 266 μέρες χωρίς να εμφανιστεί ούτε μια ηλιακή κηλίδα. Το 2012 ο μέσος αριθμός τους έφθασε τις 67 ημερησίως, ούτε τις μισές ενός τυπικού κύκλου. Η τελευταία φορά που ένας κύκλος του Ήλιου είχε τόσες λιγοστές κηλίδες, ήταν το Φεβρουάριο του 1906, όταν στο αποκορύφωμα του 14ου κύκλου οι κηλίδες δεν ξεπερνούσαν κατά μέσο όρο τις 64 την ημέρα.



Μερικοί αστρονόμοι δεν αποκλείουν ο τωρινός κύκλος να εγκαινιάσει μια μακρύτερη περίοδο εξασθενημένης ηλιακής δραστηριότητας, κάτι που είχε ξανά συμβεί μεταξύ 1650 - 1715, όταν δεν είχαν παρατηρηθεί σχεδόν καθόλου κηλίδες και οι θερμοκρασίες στη Γη είχαν υποχωρήσει σημαντικά, προκαλώντας τη λεγόμενη «Μικρή Εποχή των Πάγων» στην ευρώπη και τις ΗΠΑ. Πάντως, εν μέσω ανόδου της θερμοκρασίας λόγω της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, θα ήταν μάλλον απίθανο να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον.



Μια άλλη ιδιαιτερότητα κατά τον τρέχοντα κύκλο είναι ότι οι μαγνητικοί πόλοι του Ήλιου δεν έχουν αλλάξει πολικότητα (δηλαδή ο βόρειος να γίνει νότιος και αντίστροφα) σχεδόν ταυτόχρονα. Αντίθετα, ο βόρειος μαγνητικός πόλος άλλαξε πολικότητα εδώ και μήνες, αλλά ο νότιος καθυστερεί πολύ να κάνει το ίδιο. Πάντως οι επιστήμονες δεν φαίνονται να ανησυχούν και περιμένουν σύντομα να γίνει και αυτό.








ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ Το ΚΚΕ για τις εξελίξεις σε ΕΑΒ, ΕΑΣ και ΛΑΡΚΟ

Οδηγούν σε συρρίκνωση, μαζικές απολύσεις και πετσόκομμα μισθών, αναφέρει ο Περισσός 

Τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με το μέλλον των αμυντικών βιομηχανιών και της ΛΑΡΚΟ σχολιάζει με ανακοίνωσή του ο Περισσός.



Το ΚΚΕ αναφέρει πως παρά τις διαφορές τους, τα σενάρια αυτά οδηγούν σε συρρίκνωση, μαζικές απολύσεις, τζακι με ρευμα βολος πετσόκομμα μισθών και προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων.



«Η αντίσταση σε οποιαδήποτε σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση και συρρίκνωση χρειάζεται να συμβάλλει στον αγώνα για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που θα μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων αυτών των βιομηχανιών για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών», τονίζει το ΚΚΕ. ΤΖΑΚΙΑ ΒΟΛΟΣ "Δεν υπάρχει προνόμιο στον πόνο"


Μετά τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας «Σμύρνη η καταστροφή μια κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922», η σκηνοθέτις Μαρία Ηλιού, επανέρχεται αυτήν την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες και στο Μουσείο Μπενάκη, ποδια τζακιου βολος με ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο άγνωστες εικόνες, ξεχασμένες σε «κλειστά αρχεία» της ευρώπης και της Αμερικής, για τον Διωγμό και την Ανταλλαγή του ελληνικού και τουρκικού πληθυσμού από το 1922 έως το 1924.



Η έρευνά της για τον βίαιο διωγμό των Ελλήνων και στη συνέχεια, για τους χιλιάδες αφανείς «ανταλλάξιμους» χριστιανούς και μουσουλμάνους ανάμεσα στις δύο χώρες, που ξεριζώθηκαν υποχρεωτικά από τις εστίες τους, επικεντρώνεται και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις, γιατί «δεν υπάρχει προνόμιο στον πόνο», αναγνωρίζει η σκηνοθέτις.



Έτσι στην ταινία «Από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, Διωγμός και Ανταλλαγή Πληθυσμών, Τουρκία- Ελλάδα 1922-1924», δίνεται βήμα σε πρόσφυγες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, να αφηγηθούν από κοινού το βίωμα του ξεριζωμού από τις χαμένες πατρίδες και της εγκατάστασης τους στις νέες, όπως αυτό πέρασε από γενιά σε γενιά στις προσφυγικές οικογένειες.



Όπως στον Σάνο Χάλο από τον Πόντο, την Ανθούλα Ρουμελιώτη από την Πέργαμο, την Καλλιόπη Γεωργιάδου από την Καππαδοκία ή τον Χασνού Καραμάν από το Ηράκλειο και τη Μουφιντέ Πεκίν από τα Χανιά.



Η προηγούμενη ταινία για τη Σμύρνη και η καινούργια, «Από τις δυο πλευρές του Αιγαίου», λειτουργούν ανεξάρτητα αλλά και αποτελούν μια ενότητα.



«Η πρώτη ταινία» εξηγεί η κ. Ηλιού, «μιλούσε για τους Έλληνες και τους Αρμένιους που χάθηκαν στην Καταστροφή αλλά συγχρόνως θύμιζε ότι η Σμύρνη είναι μια πόλη και μια έννοια που συνδέεται με τον κοσμοπολιτισμό και τη χαρά της ζωής. Η δεύτερη, που διηγείται την ιστορία του Διωγμού και του ξεριζωμού, έγινε με την ελπίδα πως τόσα χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα του 1922-1924 μπορούμε να διηγηθούμε ολόκληρη την ιστορία και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου...τιμώντας τον κόσμο που χάθηκε, τον κόσμο που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του, αλλά επίσης τιμώντας και την επιστήμη της ιστορίας».



Η «ανταλλαγή», σημειώνει ο ιστορικός σύμβουλος της ταινίας Αλέξανδρος Κιτροέφ, «ήταν κατά πολύ μια εκ των υστέρων αναγνώριση του γεγονότος πως χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας είχαν ξεριζωθεί και είχαν φύγει από την Τουρκία.






Οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν από την Ελλάδα μετά το 1923 με την Συνθήκη ήταν περίπου 355.000».



Εκτός από τον ιστορικό Αλέξανδρο Κιτροέφ, στην ταινία συμμετέχει επίσης, ο Μπρους Κλαρκ, συγγραφέας του βιβλίου «Δύο φορές ξένος», ο καθηγητής Θάνος Βερέμης, ο τούρκος ιστορικός Τσαγκλάρ Κεϊντέρ, ο οποίος επισημαίνει μεταξύ άλλων το κενό της τουρκικής ιστοριογραφίας για τη Μικρά Ασία, ο εκλιπών πολιτικός επιστήμονας Χάρης Ψωμιάδης και άλλοι διακεκριμένοι καθηγητές και ερευνητές.



Η ταινία βγαίνει στις αθηναϊκές αίθου